Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΟΣ: "Το κλείσιμο του Διφώνου είναι απλά ένα μικρό κομμάτι στο παζλ της εποχής που χτίζουνε για λογαριασμό μας, ερήμην μας"

Είναι χωρίς αμφιβολία λυπηρό το λουκέτο σε ένα περιοδικό που κατάφερε για σειρά ετών να εκφράσει το ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι, σε ένα ευρύτατο φάσμα του, με μια επιτυχία που ανταγωνιζόταν τα έντυπα lifestyle σκουπίδια, χωρίς, για τουλάχιστον μια δεκαετία, να κάνει σοβαρούς συμβιβασμούς. Μπορεί αυτό το λουκέτο στο Δίφωνο να μην είναι παρά μια σταγόνα στον ωκεανό της Νέας Τάξης Πραγμάτων που οργανώνεται εδώ και δεκαετίες και πρόσφατα έδειξε ξεκάθαρα το φριχτό της πρόσωπο, αλλά δεν παύει να είναι σημαντικό.

Κι αυτό γιατί παρόλο που και στο Δίφωνο εκφραζόντουσαν κατεστημένα και κλίκες, υπήρχε πάντα και η γωνιά για τους «άλλους» καλλιτέχνες, γι’ αυτούς που δε θα είχαν καμία ελπίδα να παρουσιαστεί η δουλειά τους σε ένα ευρείας κυκλοφορίας έντυπο. Αυτή ήταν για μένα η πραγματική σημασία του Δίφωνου. Τις πίσω σελίδες διάβαζα πάντα πρώτες, εκεί, στις δισκοκριτικές της μιας παραγράφου.

Όμως το Δίφωνο δεν είναι μια αυθύπαρκτη οντότητα. Την ποιότητα, την με και την με χωρίς εισαγωγικά, την πρόσφεραν σε αυτό το έντυπο συγκεκριμένοι άνθρωποι οι οποίοι αυτή τη στιγμή μπορεί να έχασαν τη δουλειά τους, όπως και τόσοι άλλοι εργαζόμενοι έχασαν ή θα χάσουν τη δουλειά τους στο εγγύς μέλλον, αλλά δεν είναι παρά μια ακόμα περίπτωση στις αμέτρητες άλλες περιπτώσεις. Γι’ αυτό και τελικά το κλείσιμο του Δίφωνου είναι απλά ένα μικρό κομμάτι στο πάζλ της εποχής που χτίζουνε για λογαριασμό μας, ερήμην μας.

Οι άνθρωποι αυτοί όμως, άνεργοι μεν, ζωντανοί και ενεργητικοί δε, θα συνεχίσουν, αν μη τι άλλο μέσα από το ακόμα σχετικά ελεύθερο διαδίκτυο. Σίγουρα, η φωνή τους δε θα φτάνει ίσως σε τόσα αυτιά όπως πριν. Αλλά εδώ είναι και το στοίχημα σε τελική ανάλυση. Η ίδια η κοινωνία τι θα κάνει; Θα δεχτεί άκριτα τα πολιτιστικά σκουπίδια που της προσφέρουν τα μεγάλα μέσα ή θα αναζητήσει τον πολιτισμό ανεξάρτητα, χωρίς μεγαλοεπιχειρηματίες και διαμεσολαβητές;

Κι από κει και πέρα, στο ευρύτερο και άρα σημαντικότερο πλαίσιο, θα δεχτεί τα παραμύθια για την τεχνητή κρίση του καπιταλισμού την οποία σύμφωνα με τους οικονομέτρες πρέπει η ίδια να πληρώσει, ή θα απαιτήσει με την απόλυτη, αν και ασύνειδη ακόμα σήμερα, δύναμή της το οριστικό ξεπέρασμα του καπιταλισμού και της αστικής, κάλπικης δημοκρατίας που δεν είναι παρά μια δικτατορία της ολιγαρχίας του πλούτου, και θα δημιουργήσει η ίδια, συνολικά και συλλογικά, τη μετάβαση σε έναν καλύτερο κόσμο, στον κόσμο της Άμεσης Δημοκρατίας και του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού;

Στους συντάκτες και συνεργάτες του περιοδικού, εύχομαι μόνο να μην το βάλουν κάτω, αλλά να συνεχίσουν το έργο τους.

Τώρα, περισσότερο από πριν, είναι σημαντικό να είναι ελεύθερες και ανεξάρτητες οι φωνές μας.

Καλή δύναμη,
Δημήτρης Λάμπος

2 σχόλια:

kermatarxis είπε...

Χαίρομαι ιδιαίτερα για τον σφαιρικό και ουσιαστικό λόγο σας. Αντίθετα λυπάμαι για κάποιους που ξαφνικά θυμήθηκαν οτι έχουν φωνή (όταν με έμμεσο τρόπο θίχτηκαν τα συμφέροντά τους). Στην Ελλάδα τον τελεταίο καιρό γίνεται κοσμογονία και δέν βρέθηκαν παρά ελάχιστοι άνθρωποι του πολιτισμού, της τέχνης και του λόγου να πάρουν δημόσια θέση. Αντίθετα βρήκαν αμέσως φωνή όταν η "γωνίτσα" τους πήρε φωτιά.Όσο για τους συντάκτες άς ξεκαβαλήσουν και ας μη ξεχνάνε οτι δέν διαφέρουν σε τίποτε από όλους τους απολυμένους. Αλήθεια πού ήταν αυτοί όταν ο Γιαννίκος αγόραζε όλο τον πολιτισμό της Ελλάδας? Μήπως του ανοίγανε την πόρτα του ασανσέρ? Είναι λυπηρό να μένουν εργαζόμενοι στο δρόμο. Κι εγώ ο ίδιος βρέθηκα και δεν με παρηγορούσαν τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Με παρηγόρησε ο καλύτερος μου φίλος που αυστηρά μου θύμισε οτι παρά το μεγάλο πόστο που κατείχα, δέν ήμουν παρά ένας εργαζόμενος και τίποτα παραπάνω. Ας αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους, την εμπειρία τους και το μεράκι τους (άν τους έμεινε καθόλου) για να φτιάξουν κάτι δικό τους. Ο κόσμος είναι διψασμένος για το καινούργιο και ίσως απογοητευμένος από την αχρωματοψία και την καμαρίλα που υπήρχε στο περιοδικό τον τελευταίο καιρό.-

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΔΙΦΩΝΟΥ είπε...

Οι εργαζόμενοι του Διφώνου θεωρούν ότι δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους υπόλοιπους εργαζόμενους, γι' αυτό και διεκδικούν τα δικαιώματά τους όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Καλοδεχούμενη η κριτική και οι υποδείξεις σας, αλλά οι χαρακτηρισμοί περί καβαλημάτων και ξεκαβαλημάτων επιστρέφονται σε σας. ηρ.οικ.