Ως μπάντα, μα και ως πρόσωπα, δεν μας ενδιαφέρει τί αντιπροσώπευε το δίφωνο ως τώρα, και ούτε θα παραθέσουμε όμορφα και νοσταλγικά λόγια για το παρελθόν του, που μόνο ως ανάλατη παρηγοριά λειτουργούν.
Ουσία και νόημα έχει με ποιόν τρόπο θα κινηθούν τώρα οι εργαζόμενοι του διφώνου, οι άμεσα αδικημένοι και ενδιαφερόμενοι, και πως μέσα απ' αυτό το Χάος, μπορούν να δημιουργήσουν ένα εθιστικότατο Μεγαλείο.
Ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο, σε μέρες και στιγμές σαν κι αυτές, οι λύσεις που στ'αλήθεια λύνουν, είναι η αμέριστη αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων και η έμπρακτη πλέον Αυτοοργάνωση.
Ελπίζω οι εργαζόμενοι του διφώνου να εκμεταλλευτούν αυτήν την Υπέροχη ευκαιρία, τώρα που όλα είναι ρευστά και χαοτικά, και να αναλάβουν μεταξύ των τη συνέχεια του εντύπου. Άμεσα και προφανώς υπό καλύτερες συνθήκες, σε μια αδιαμεσολάβητη θεματολογία που δεν θα χρειάζεται να ακολουθεί τη γραμμή καμίας εταιρίας και να τσακίσει την "με το τσιγκέλι" προώθηση ευνοουμένων "καλλιτεχνων".
Ας ειναι το κλείσιμο του διφώνου η αρχή για το άνοιγμα ενός ανθρώπινου και αυτοοργανωμένου εντύπου, το οποίο θα τρέχει μόνο απ' αυτούς που ενδιαφέρονται και ζουν για το αντικείμενο, και όχι από επιχειρηματίες που το βλέπουν ως πεντοχίλιαρα και τάλαρα.
Ας γίνει το κλείσιμο του διφώνου ένα παράδειγμα για εργαζόμενους σε άλλα έντυπα, αλλά και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις οποιουδήποτε τομέα. Ας εξαπλωθεί επιτέλους ως αυτονόητο, η έως σήμερα διστακτική πρακτική της απαλλοτρίωσης και αυτοοργάνωσης σε όλους τους τομείς (που ειναι μεταξύ μας η δικαιότερη και αποτελεσματικότερη των λύσεων).
Αν όχι τώρα, πότε;
Υ.Γ. Είμαστε αισιόδοξοι, μια και όσους λίγους διφωνίτες γνωρίζουμε, φαίνεται πως έχουν τ' αρχίδια να το κάνουν.
Αλέξανδρος Μίαρης (Electric Litany)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου